Διαβάστε παρακάτω αυτούσια την επιστολή που μας έστειλε ο κύριος Χρήστος Δούκας Μέτοχος της ΑΝΕΘ και αναφέρεται στην πώληση του "ΘΑΣΟΣ VIII"
Θάσος, 5/12/2010
Τελικα Ποιος Ζημιωσε Την ΑΝΕΘ;
Την Παρασκευή 3/12/2010 η οικονομική εφημερίδα Κέρδος έγραψε στη σελίδα 58 «Αποδρομολογείται από τη γραμμή Πειραιάς - Αίγινα το επιβατηγό οχηματαγωγό πλοίο «Φαίδρα», το οποίο ανήκει στον εφοπλιστή κ. Γιάννη Ι. Λεφάκη. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το πλοίο πωλήθηκε σε εταιρεία ξένων συμφερόντων, έναντι 22 εκατ. ευρώ, ποσό που κρίνεται από τη ναυτιλιακή αγορά ιδιαίτερα ικανοποιητικό, για τη χρονική περίοδο που διανύουμε...».
Υπενθυμίζω ότι το εν λόγω πλοίο δεν είναι άλλο από το πρώην Θάσος 8 το οποίο πριν από δεκαέξι περίπου μήνες, πουλήθηκε στην εταιρία του κ. Λεφάκη για 14 εκατομμύρια ευρώ. Οι άνθρωποι που αποτελούν σήμερα τη διοίκηση της ΑΝΕΘ έμειναν συνεπείς στην στάση τους απέναντι στο συγκεκριμένο πλοίο αντιμετωπίζοντάς το από την αρχή λίγο πολύ ως μίασμα. Δεν έχει νόημα να κάνω αναδρομή σε όλους τους επικριτικούς χαρακτηρισμούς που συνόδεψαν το Θάσος 8 (αν και νομίζω ότι το «Βατερλό της εταιρίας» αξίζει μια αναφορά), αυτό που ακούσαμε όμως όλοι κατά κόρον και σε όλους τους τόνους επί έναν χρόνο και πλέον, ήταν ότι η προηγούμενη διοίκηση της εταιρίας ξόδεψε 18 εκατομμύρια ευρώ για να κατασκευάσει ένα πλοίο που άξιζε 14. Ανατρέξτε στα πρακτικά των τελευταίων ΓΣ της ΑΝΕΘ και δεν θα δείτε καμία άλλη διατύπωση. Ούτε «αναγκαστήκαμε να το πουλήσουμε 14 εκατομμύρια», ούτε τίποτα τέτοιο. Θεωρήθηκε δεδομένο ότι η πώληση του Θάσος 8 έγινε με τον σωστότερο δυνατό τρόπο, και στην καλύτερη δυνατή τιμή γιατί μην ξεχνιόμαστε, “το πλοίο αυτό κόστισε 18 και άξιζε 14”. Αυτή τη ζημία των 4 εκατομμυρίων άλλωστε θέλησαν να τη χρεώσουν μεταφορικά και κυριολεκτικά στα μέλη της προηγούμενης διοίκησης. Αποδείχτηκε όμως ότι η αξία του πλοίου ΔΕΝ ήταν 14 εκατομμύρια. Αποδείχτηκε ότι τα μέλη της προηγούμενης διοίκησης όσο κι αν «δεν είχαν την απαιτούμενη επιστημονική και επαγγελματική κατάρτιση για ένα τέτοιο έργο» όπως τους καταλογίστηκε, τελικά έκαναν καλή δουλειά και κατασκεύασαν ένα πλοίο που εν τέλει η αξία του ήταν αρκετά μεγαλύτερη από το κόστος κατασκευής του.
Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι το πλοίο θα μπορούσε να είχε κοστίσει λιγότερο, ότι ήταν «πολύ μεγάλο για τη Θάσο και πολύ μικρό για τη Λήμνο», ότι εν τέλει ήταν ακατάλληλο για τις ανάγκες της ΑΝΕΘ, τελικά το πλοίο ΕΙΧΕ αξία και σε καμία περίπτωση δεν ήταν ακατάλληλο γενικώς. Ήταν χρέος λοιπόν της διοίκησης να βρουν τον κατάλληλο αγοραστή που θα πρόσφερε αυτά που πραγματικά άξιζε το πλοίο. Είχαν όλο τον χρόνο να το κάνουν αυτό δεδομένου ότι επί δύο τουλάχιστον χρόνια προετοίμαζαν την άνοδό τους στη διοίκηση της εταιρίας και υποστήριζαν ότι το πλοίο πρέπει να πουληθεί. Δεν φύτρωσαν ξαφνικά στις θέσεις τους όταν ορίστηκαν από το Πρωτοδικείο Καβάλας προσωρινή διοίκηση της ΑΝΕΘ. Τέτοιου είδους πλοία χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Κροατία και υποθέτω και σε άλλες χώρες. Δεν είμαι ούτε ναυτιλιακός σύμβουλος, ούτε πρώην αξιωματικός του εμπορικού ναυτικού, αλλά ξέρω ότι όταν θες να πουλήσεις κάτι που αξίζει κάποια εκατομμύρια ευρώ απευθύνεσαι σε όσο το δυνατόν περισσότερες αγορές μπορείς. Πόσο άραγε βασανίστηκαν οι διοικούντες την ΑΝΕΘ πριν ξεφορτωθούν την “μπαχατέλα” στον κ. Λεφάκη; Γιατί δεν το δρομολόγησαν ούτε για μία μέρα πριν το πουλήσουν; Να θυμίσω οτι στην έκτακτη γενική συνέλευση της εταιρίας τον Ιανουάριο του 2009, ο κ. Σινιώρης (κεντρικό πρόσωπο της ομάδας των ανθρώπων που διοικεί σήμερα την ΑΝΕΘ και αναμφισβήτητα, γνώστης της ναυτιλιακής πραγματικότητας) είχε εκφράσει την άποψη ότι το πλοίο θα πρέπει να δρομολογηθεί για να ανεβάσει την εμπορική του αξία και κατόπιν να πουληθεί αμέσως. Τι γνώμη έχει άραγε ο κ. Σινιώρης για την απόφαση του ΔΣ της εταιρίας για άμεση πώληση του πλοίου χωρίς να έχει πρωτύτερα δρομολογηθεί;
Όταν ένα περιουσιακό στοιχείο μπορείς να το πουλήσεις (τουλάχιστον) 22 (όπως αναφερόταν στην εκτίμηση του ναυπηγού κ. Περδικάρη και όπως αποδείχτηκε και στην πράξη δύο χρόνια αργότερα) και το πουλάς 14 πώς λέγεσαι; Ειδικά όταν δεν έχεις και το ελαφρυντικό της «έλλειψης απαιτούμενης επιστημονικής και επαγγελματικής κατάρτισης»...
Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, τη δεδομένη χρονική στιγμή το Θάσος 8 ήταν το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο της εταιρίας. Οι υποχρεώσεις της εταιρίας εκείνη τη στιγμή ήταν σίγουρα σημαντικές αλλά σε καμία περίπτωση τόσο επείγουσες ώστε η μόνη διέξοδος να ήταν η πώληση του πλοίου 8 ολόκληρα εκατομμύρια χαμηλότερα από την διαφαινόμενη τότε και αποδεδειγμένη σήμερα εμπορική του αξία.
Η κατασκευή του πλοίου ακόμα κι αν δεχτούμε ότι δεν ήταν κατάλληλο για την περιοχή μας αποδείχτηκε ότι προσέφερε σημαντική προστιθέμενη αξία στην εταιρία. Η ζημία επήλθε με την πώληση.
Εκτός αυτού, οι αιτιάσεις περί μη καταλληλότητας του σκάφους είναι χωρίς την παραμικρή αξία. Αυτοί που έπιναν νερό στο όνομα αυτής της ιδέας είχαν τη χρυσή ευκαιρία να αποδείξουν σε όλους εμάς τους άπιστους ότι το πλοίο ήταν όντως ακατάλληλο με το να το δρομολογήσουν. Η απόφασή τους να μην το δοκιμάσουν (έτοιμο το είχαν και καθόταν για κάτι μήνες μέχρι να το πουλήσουν!) δείχνει ότι η απόφαση να το πουλήσουν ήταν ανεξάρτητη από την καταλληλότητα ή μη του πλοίου. Το ζητούμενο ήταν να ξεμπερδεύουμε με το πλοίο, τη προηγούμενη διοίκηση και σε βάθος χρόνου με την πολυμετοχικότητα. Άλλωστε ο κ. Σινιώρης έχει εκφράσει ουκ ολίγες φορές την άποψη ότι «το μοντέλο της εταιρίας λαϊκής βάσης έχει πεθάνει».
Παρεμπιπτόντως, είναι άραγε σύμπτωση το γεγονός ότι η είδηση της πώλησης του πλοίου από τον κ. Λεφάκη άρχισε να ακούγεται την Τετάρτη 1η Δεκεμβρίου, μόλις τρεις μέρες μετά την έκτακτη γενική συνέλευση της ΑΝΕΘ; Προσωπικά, αν ήμουν ο κ. Λεφάκης θα μπορούσα να περιμένω πριν γνωστοποιήσω την πώληση αντί να βάλω φωτιά στην έκτακτη γενική συνέλευση της ΑΝΕΘ, δημιουργώντας έτσι πρόβλημα σε κάποιους ανθρώπους που μου έδωσαν τη δυνατότητα να βγάλω κέρδος 8 εκατομμυρίων μέσα σε έναν χρόνο.
Οι άνθρωποι της προηγούμενης διοίκησης έκαναν σίγουρα κι αυτοί τα λάθη τους, με αποκορύφωμα όλων το γεγονός ότι για αρκετούς μήνες, κάποιοι συμπολίτες μας έμειναν απλήρωτοι και αδυνατούσαν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους. Αυτό δεν το μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Δεν μπορεί όμως να αρνηθεί κανείς και το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι τελικά παρήγαγαν πλούτο για την εταιρία τον οποίον κάποιοι άλλοι έσπευσαν να ξεπουλήσουν.
Προβληματίστηκα για το αν έπρεπε να συντάξω και να αποστέλλω την επιστολή αυτή στον τοπικό τύπο κυρίως γιατί δεν θέλω να φανεί ότι προσπαθώ εν είδη νεποτισμού να ασχοληθώ κι εγώ όπως ο πατέρας μου ενεργά με την διοίκηση της ΑΝΕΘ, όμως αποφάσισα να το κάνω ως το ελάχιστο χρέος προς την οικογένειά μου που τα τελευταία χρόνια πέρασε δύσκολες στιγμές. Ο πατέρας μου χλευάστηκε, λοιδωρήθηκε, κατηγορήθηκε ως καταχραστής ενώ αντίθετα αυτό που έκανε ήταν να υπηρετήσει το όραμά του για μια δυνατή, θασίτικη ΑΝΕΘ λαϊκής βάσης. Υπηρέτησε και ενίσχυσε την πολυμετοχικότητα και στο τέλος βγήκε από την εταιρία σε πολύ χειρότερη οικονομική κατάσταση από αυτήν στην οποία βρισκόταν όταν μπήκε. Κάποια πράγματα έπρεπε κάποια στιγμή να ειπωθούν.
Χρήστος Δούκας
Μέτοχος της ΑΝΕΘ
Υ.Γ. Τελικά ακόμα να μάθουμε ποιοι ήταν εκείνοι που έστελναν τις ανώνυμες επιστολές στην Τράπεζα Πειραιώς που είχαν ως αποτέλεσμα να παγώσει η χρηματοδότηση της κατασκευής του Θάσος 8 τροφοδοτώντας έναν φαύλο κύκλο καθυστέρησης, αισθήματος αναξιοπιστίας και αυξανόμενου κόστους που συνέβαλε αποφασιστικά στην οδήγηση της εταιρίας στο ταμειακό αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκε. Κάποιος κακοπροαίρετος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι τις επιστολές τις έστελναν αυτοί που είχαν συμφέρον να αποδειχθεί η τότε διοίκηση αναξιόπιστη εκτοπίζοντας τους από τη θέση τους και βγάζοντας στη συνέχεια την εταιρία από το αδιέξοδο στο οποίο οι ίδιοι φρόντισαν να οδηγηθεί, αλλά προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τόσο Μακιαβελικές προσωπικότητες ανάμεσά μας.
Διαβάστε επίσης :
Η ΑΝΕΘ πουλάει το Θάσος VI (?)
ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ τα πλοία της γραμμής (???)
Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά
Δεν πωλείται το ΘΑΣΟΣ VI (?)
Επωλήθει το "ΦΑΙΔΡΑ" πρώην "ΘΑΣΟΣ VIII"